Ik werk al zo’n 8 jaar met digitale media, allereerst met de festivals die ik organiseerde, daarna als freelancer en vervolgens ook in loondienst. Maar de liefde was er al eerder. Ik herinner me nog goed dat ik in het pre-smartphone tijdperk in 6VWO sms’jes moest sturen naar een nummer om zonder laptop Tweets te plaatsen. Wat een prachtige tijd waarin onbevangenheid en positiviteit ten aanzien van social media nog de boventoon voerde.
Hoe anders is dat nu, slechts 10 jaar later:
Haatzaaierij met de StopHateForProfit campaign als gevolg, waarbij polarisatie natuurlijk de belangrijkste onderliggende trend is. Twitter is er nou niet echt gezelliger op geworden de laatste maanden en dat heeft zeker niet met Corona te maken.
Consumenten wantrouwen digitale media ook steeds meer, niet gek met de verschillende data lekken die in het nieuws zijn geweest (waarbij Cambride Analytica natuurlijk de kroon spande).
Maar ook binnen de industrie is er onrust. De duopolie zet spanningen en relaties op scherp en met name lokale media krijgt misschien wel een iets te klein deel van de taart, zeker gezien het belang van de journalistieke rol die zij hebben en die in tijden van onrust en crisis van enorm belang is.
De tijd dat je vol trots op verjaardagen zei dat je ‘wat met social media’ deed is voorbij. Al een tijdje.
En begrijp me niet verkeerd, I still love it. Het innovatieve, het snelveranderende, het creatieve en interactieve. De kansen die het biedt voor merken en data stromen die er uit kunnen volgen ter verbetering van product, experience, reclame, etc. Daarnaast overschaduwt voor mij de kracht en het positieve van deze nieuwe kanalen voor mensen en community nog steeds de in de media zo veelvuldig uitgelichte downsides zoals fake news en haatzaaierij. Corona heeft weer laten zien wat de rol van social media platform kan zijn ter bevordering van contact, community building en charity. Van video bellen naar speciale Facebook groepen die ouderen in contact bracht met nabijwonende jongeren die hen van de wekelijkse boodschappen konden voorzien.
Een timmerman met maar 1 hamer, zal bij elke klus dezelfde hamer gebruiken. Ook al vraagt de ene klus wellicht om een boormachine en een andere om een schroevendraaier. Zo’n 5 jaar geleden, toen ik mijn blog socialstrategist.nl startte, was mijn antwoord op zo’n beetje elk marketing vraagstuk dan ook: Social Media.
Door het lezen van het briljante werk van o.a. Byron Sharp, Binet & Field, Mark Ritson, Kantar, etc., door mijn Twitter tijdlijn te vullen met mensen met een andere mening, door een Mini-MBA in Marketing te volgen en door bij een adverteerder te gaan werken heb ik langzaam maar zeker ander slagwerk leren kennen. Uit onderzoek blijkt keer op keer dat TV nog steeds hét middel is om merken te bouwen en een Print advertentie in een kwalitatief hoogstaande krant voor een serieus onderwerp blijkt opeens een logische keuze. Zeker in tijden zoals nu.
Lang verhaal kort: voor mijn gevoel heb ik de laatste jaren een transformatie doorgemaakt in de richting van een digital evangelist en digital realist in één. Ik herken en erken de mooie en de minder mooie eigenschappen van digitale media. Ik ken de sterke en minder sterke eigenschappen voor merken. Deze kennis helpt me bij het op waarde schatten van andere middelen. Zoals de timmerman die er na een aantal jaar achterkomt dat je voor sommige klussen zwaarder gereedshap nodig hebt.
Socialstrategist.nl wordt dus thomasbiezen.nl. Je leest hier mijn mening en visie op allerlei topics die spelen in onze industrie, van brand strategy tot postionering, ad-tech, media gedrag en (uiteraard) social media.
